Té leuk om waar te zijn

We weten het allemaal, maar toch trappen we er met ons maatje 44 iedere keer weer in. Ik ook hoor. Je slaat een vakantiebrochure open en je verlekkert je aan al dat schoons dat je te zien krijgt. Logisch, want het is ook leuk en mooi. Wanneer we door de té leuke fotogenieke gezinnetjes van het castingbureau heenkijken dan is het daarachter zelfs ook nog te leuk. Perfect opgemaakte bedden, het behang zit kaarsrecht tegen de muur en de vloer had er zo eentje kunnen zijn uit de reclame voor dikke bleek.

Maar het ergste is nog, we trappen er allemaal toch weer in. Wat we doen is ons voornemen dat het een foto is van een reisorganisatie, leuker gemaakt dus. Maar eenmaal daar blijkt dat ‘vrije betonzicht’ toch écht weer een tegenvaller. Hieronder bijvoorbeeld, we zagen ons al een Pieter van den Hoogenbandje doen in het privé buitenbad, in werkelijkheid kwam het neer op enkel pootjebaden. Maar geboekt is geboekt. De reisorganisatie lacht als laatste. En dus het beste.

(Zonder grappen, de oorspronkelijke is van: www.duyguarseven.com)

Maar dat ‘niet leuk’ er ook als ‘niet leuk’ uit kan zien, bewijst het minst frisse hotel van héél deze aardkloot, het Hans Brinker Budget Hotel in Amsterdam. En stiekem wordt het daarom juist wel leuk. Want bij dit budgethotel is echt niet van echt te onderscheiden. Ze laten eerlijk zien wat er zo ‘niet leuk is’ aan hun voorzieningen; hondendrollen voor de entree worden gemarkeerd met vlagjes en ook in print wordt er niet moeilijk gedaan over de ‘eco-shower’ dat neerkomt op je voeten wassen in de wasbak. Haar in het douche-putje getuigt van ‘uniek design’ én de uitbrak-look bewijst alleen maar het succes van het hotel. Dat alles laten ze zien of vertellen ze aan ons. Kijk, dat is eerlijk. En dat vind ik leuk!