De niet leuke grap achter het grappen in reclames

Harry Piekema, eerlijk is eerlijk nog steeds die grappige supermarktmanager van Albert Heijn, scheert met een drama-melodietje over de vloer om tevergeefs dat potje appelmoes net niet te redden. Grappig. Heineken laat mannen in een inloop-bier-kast het uitschreeuwen. Grappig. De ingehuurde mannetjes van McDonalds schilderde tijdens het WK voetbal de Duitse Ambassade oranje. Grappig. En dat doen die merken allemaal voor ons! Ja, om ons te laten lachen en het toch leuk te hebben in die vervelende commercialbreak. Leuk van ze hé! Maar bij echt grappige commercials lachen de merken het hardste. Is dat dan nog steeds leuk? 

Humor is niet serieus, maar reclame maken is dat wel. Maar een beetje goede reclame maken doe je toch met een fijne dosis humor. Want met een grappig spotje over kleine bouwvakkertjes die ‘mooie beentjes’ nafluiten, bereik je meer. Dat het geen grap is dat humor in reclame werkt, weten die reclamemakende grapjassen maar al te goed. Want een reclame die ook maar een beetje leuk is heeft gelijk invloed op wat denken, vinden en gaan doen. En dat zelfs onbewust. Heineken en Albert Heijn zouden lang niet van die ‘leuke’ merken zijn zonder dat gegrap op TV. We vinden ze leuk, gaan hun leuke producten kopen en vertellen anderen hoe leuk ze wel niet zijn. Dus Harry Piekema, komt er maar in.

 Maar humor is eigenlijk ontzettend ‘cheap-ass’. Niet dat het goedkoop is de leukste cabaretiers in te huren voor je spotje hè Media Markt, die dan niet leuk, maar irritant is, hoor je mij niet zeggen. Maar iedere keer, of dat nu in die van Albert Heijn of Heineken is, wordt hetzelfde trucje uitgehaald, zonder dat we daar eigenlijk bewust van zijn. ‘Nederland wordt steeds slimmer’ (ook leuke spotjes, btw), zeggen ze steeds, maar nog steeds hebben wij de ‘grap’ achter dat ‘gegrap’ maar niet door. Ik waarschuw jullie niet door te lezen, als jullie nog langer willen lachen om grapjes. Hans Klok vertelt nooit dat zijn showvrouwtjes eigenlijk gewoon eeneiige zusjes zijn, maar ik vertel wel hoe dat werkt met die humor-in-reclame-truc.

 Want leuke grapjes, dijenkletsers en andere grappige kletskoek doen niets anders dan het spelen met onze verwachtingen. Eerst krijgen we een herkenbare situatie, eentje die we eigenlijk allemaal wel kennen. Tot nu toe niet grappig. Maar daar komt de twist. En ja hoor, we liggen op de grond en komen niet meer bij. Denk nu maar eens aan die commercial van die ‘Walking Fridge’. Het klopt hè. Zoals je ziet is het uitleggen van humor helemaal niet grappig, maar iedere keer blijkt ‘humor’ wanneer we het zien, dat toch weer wel. Dus wanneer die ‘Harry Piekema’s’ van de reclames weer voorbij komen, denk dan niet aan deze blogpost en aan die roze olifant.