Leuk is, als we het aan de Dikke van Dale vragen, niets
anders dan het leuk vinden van iets of iemand. Je kunt het enkel als bijvoeglijk
naamwoord gebruiken en de uitspraak is gewoon zoals je het schrijft. Daar
schieten we qua uitpluizen van dat ‘leuke’ begrip niet veel mee op.
Misschien worden we slimmer van Facebook.
Vindt je dat vriendinnetje van je vriend nu echt leuk? Of is
dat alleen maar omdat dat ‘leuk vinden’ zo ontzettend eenvoudig is geworden? We
hoeven maar op één pietepeuterig duimpje te drukken én we vinden die ‘barbiepop’
opeens leuk. Doen we dat nu omdat dat van ons verwacht wordt of omdat we dat
echt vinden? Als je in echte leven tegen hem zei dat je zijn ‘vriendin’ leuk
vond, dan zal dat ongetwijfeld leiden tot twee extra blauwe ogen, inclusief
bloedlip.
Wanneer je aan een bouwlustige kleuter van vier zou vragen
wat hij ‘leuk’ vindt, dan is dat ongetwijfeld zijn bouwhoekje. Een heavy-metal
rocker zal bij het antwoorden van dezelfde vraag niet aankomen met zijn
bouwhoekje. Dat ‘leuk’ is dus voor iedereen anders; het lijkt leeftijdsgebonden,
maar ook zeker gender-gebonden. Want wij mannen vinden lingerie ook ontzettend
leuk, maar vast op een andere manier dan vrouwen dat vinden. Kortom, een tweede
keer nadenken bij het uitkramen van leuk, zou leuk zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten