#Moederdag, what the F are you doing...?

Zo, jij bent alweer een paar uurtjes klaar met je ontbijtje op bed voor je mama, die er altijd voor je is, altijd voor je klaarstaat en altijd voor jou jouw vieze sokken heeft gewassen. Je stond klaar met je tekening, je liet zien dat je kon dichten zonder je hemdje op te lichten en je rommelde heel de keuken overhoop voor een beetje leuk ontbijtje op bed. Nee hè, je bent op dit moment naar je #moeder aan het #twitteren dat ze #altijd voor je #klaarstaat en nooit je rode sok met je witte stopte. Stop. What the f.. are you doing?

In 140 tekens heb je dus vertelt hoe speciaal die mama voor je is, dat is hetzelfde wanneer een aanzoek zou krijgen via de Facebook-chat. Je gaat niet beweren dat je al die goede zorgen in 140 tekens kunt proppen. Want je gevoel laten voelen is digitaal helemaal niet leuk. Ik praat je geen schuldgevoel aan, dat doet Twitter zelf wel. Met een knipoog en een grapje. Maar wel een serieuze. Want uitgerekend vandaag zeggen ze dat je iemand helemaal niet moet bedenken via wat lettertjes, maar via een omhelzing en een bosje bloemen die je – niet via een e-card, maar echt in d’r neus kunt duwen -.  Twitter zegt dus dat je niet moet Twitteren. Dat vind ik leuk! ”You don’t need the internet for everything, Twitter will still be here when you get back.”

Dus mocht je in 140 tekens zonet hebben vertelt hoe speciaal je mamsie wel niet is, verwijder je tweet niet, ga onafgesproken langs en maak het leuk. Bellen mag ook. Goed zo!