De belachelijke waarheid over lachen

‘Er kwam een man bij de dokter’, waarna je vijf minuten later nog steeds lacht, tot huilen aan toe. De levensvraag onder de levensvragen; waarom lachen we nu eigenlijk. Lachen heeft vele verschijningsvormen: gniffelen, giechelen, schateren, bulderen, gieren - vul gerust aan - én dat met of zonder (vreugde)tranen over onze wangen. De ene keer is het een kwartier, de andere keer hooguit een klein proestje en een derde keer mogen we aan het zuurstof gelegd worden. Geen pijl op te trekken dus.

Maar wat maakt dat we op die momenten zulke rare geluiden produceren.  Simpel, omdat we Jeroen van Koningsbrugge zo ontzettend leuk vinden en het gewoon leedvermaak is als je beste vriend uit z’n broek scheurt. Maar helaas, zo simpel is het niet. En zal ik jullie eens een geheimpje verklappen? 80% van ons lachen, lachen we eigenlijk helemaal niet om de grap, maar omdat er eigenlijk helemaal geen reden voor is. Huh? Ja, want een uitgebreid Amerikaans onderzoek heeft uitgewezen dat wij slechts 20% van ons lachen, gieren brullen, het uitproesten om de grap zelf.

Misschien raar, maar niet meer dan waar.  Lachen is niet meer of minder dan iets sociaals, iets dat van je verwacht wordt. Want geef toe, wie heeft zich niet schuldig gemaakt aan een spannend begroetings-lachje naar die blonde schone, die in een lege trein uitgerekend voor jou kwam te zitten. Ja hè!? Lachen werkt als een soort smeerolie tussen mensen. Dat we ‘vruuger’ al van die kleine casanova’tjes waren bleek wel voordat we nog maar konden lopen. Niet dat we dat ‘Kiekeboe’ nu zo ontzettend leuk vonden – sorry voor lezende ouders – maar het is gewoon een vorm van interactie. 

En nu lachen we nog steeds, niet meer om dat ‘Ik heb je neus’ van toen, maar nog steeds omdat het zo’n bindende functie heeft. Maar dat hebben we helemaal niet door hoor. Wat we dus tussen neus en lippen door doen, zonder dat te beseffen is een positief gevoel bij anderen opwekken en de sfeer bevorderen. Dus, zoals Bassie altijd zei, altijd blijven lachen!